Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

Το τέλος..

Και φτάνω στο τέλος, είπα με βαθιά ανάσα και ραγισμένη καρδιά. 
Ήρθε η στιγμή της αποκάλυψης, της πικρής και πονεμένης αλήθειας.
Η στιγμή που θα αλλάξει την ζωή μου, τη δική σου...
Βήμα προς βήμα, ψέμα πρως ψέμα, φόβος συν αγάπη.
Δεν νιώθω τίποτα, δεν πιστεύω πια σε τίποτα..ξέρω πως θα ζήσω.έξω
Τα σκισμένα μου ρούχα, σέρνονται στα κόκκινα χώματα..
στα κόκκινα από αίμα χώματα που έσβησαν πολλοί Στρατιώτες. 

 
Πληγές σε όλο μου το σώμα τσούζουν απο την αλμήρα της θαλάσσης
Τα δάκρυα μου γίνονται ένα με τα νερά του θεού. Πίκρα συν πόνος...
Βγαίνοντας από την θάλασσα με περιμένη μια άγνωστη κυρία στον σταθμό.
Μαυροφορεμένη και αυτή..δεν με κοιτάει στα μάτια, απλά προχωράει
Σκύβω το πρόσωπο μου και την ακολουθώ με μικρά βήματα.
Ξανά σέρνονται τα ρούχα μου, στα ξένα χώματα....χωρίς χρώμα.
Νεκρά πουλιά στο σκοτεινό μονοπάτι και τα βήματα να βαραίνουν συνεχώς.


Είσαι σίγουρος πως θέλεις να το κάνεις; μου μίλησε μια γλυκά φωνή
Ξανά μάτωσε η ψυχή μου στο άκουσμα της. Η κυρία με κοιτούσε...
τα δάκρυα της γίναν αίμα που κυλούσε στα μουσκεμένα ρούχα της.
Η καρδιά μου σταμάτησε να χτυπά. φόβος συν θάνατος....αλήθεια.
Τα περασμένα χρόνια πέρασαν σαν ταινία μπροστά μου. Τα είδα όλα..
Είδα την γέννηση μου, τον πρώτο μου έρωτα, τον θάνατο
και πριν τελειώσει αυτή η σκηνή, ένιωσα το σκουριασμένο μαχαίρι μέσα μου..



Τα μάτια μου ήταν ορθάνοιχτα, πεσμένος στο χώμα ήμουν..με είδα! 
Το μαχαίρι ήταν βαθιά καρφωμένο μέσα μου. Δεν ήταν πόνος..ήταν λύτρωση!
Απαλλάχτηκα απο τον πόνο της ψυχής μου. ψυχή συν ελευθερία
Βγήκα από μέσα μου, δεν φορούσα άλλο σκισμένα ρούχα..ήμουν λευκά ντυμένος
Παρατηρούσα εμένα νεκρό, δεν έκλαψα..δάκρυσα μονάχα..
η κυρία ακίνητη..με το..μαχαίρι σταμάτησε να κλαίει...παγωμένη ήταν
Και με μία πέταξα ψηλά στον ουρανό. Ήμουν άγγελος πια.. 


Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

SORRY WE´RE CLOSED!!


HEYYY GUYS!! Αυτό θα είναι το τελευταίο post μου για φέτος... λογικά θα αρχίσω πάλι να γράφω τον Σεπτέμβριο του 2011.... γιατί φέτος είναι μία δύσκολη χρονιά...και στο τέλος της με περιμένουνε οι Πανελλήνιες.....οπότεεεε καταλαβαίνετε ε;;;

γεια σας!! :')

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Nevada Tan - Ένα κορίτσι που σκοτώνει...

Ωχ..θα σκέφτονται πολλοί!!
Ποιος ξέρει τι μας έβαλε πάλι αυτός ο καμένος Koji να διαβάσουμε :P

Σήμερα θα γράψω πάλι για μία υπόθεση εγκλήματος που παίχτηκε στην Ιαπωνία.

Ένα κοριτσάκι σαν όλα τα άλλα δολοφόνησε μία συμμαθήτρια της (Σάτομι Μιραράι), εν ώρα μαθήματος σε μία άδεια αίθουσα του Σχολείου, με ένα κοπίδι.
Της έκοψε το λαρύγγι και αργότερα επέστρεψε στην τάξη της μες στα αίματα...σαν να μην έγινε τίποτα....!

Πως έφτασε ένα 11χρονο κοριτσάκι στο σημείο να κάνει κάτι τέτοιο, όλα αυτά θα τα αναλύσω σε αυτό το post.

Αρχικά να αναφέρω πως το κορίτσι που ονομάστηκε από τις αρχές Girl A! είχε μετά την δολοφονία το ψευδώνυμο Nevada Tan. Αυτό το ψευδώνυμο το είχε λόγο μιας σχολικής φωτογραφίας όπου φορούσε ένα φούτερ στο οποίο έγραφε με μεγάλα άσπρα γράμματα "Nevada" και το -tan είναι το χαϊδευτικό για παιδιά στην Ιαπωνία.

Η Ιστορία αυτής της φρικιαστικής δολοφονίας τυπώθηκε σε εφημερίδες σε όλον τον κόσμο.

Η κοπέλα μετά απο αυτόν τον φόνο έγινε ένα φαινόμενο στο διαδίκτυο και συζητιόταν σε φόρουμ στην Ευρώπη, στην Αμερική και στην Ασία. Διάφοροι fan της βγάλανε και κόμικς όπου δείχνουν την κοπέλα να σκοτώνει την συμμαθήτρια της.

Οι έρευνες του φόνου αποκάλυψαν μια μεγάλη Ιστορία για την ζωή της Nevada όσο και για το θύμα της.
Η Nevada (το πραγματικό της όνομα είναι Νάτσουμι τσούγι) μικρότερη ήταν ενα ήσυχο και κανονικό κοριτσάκι. Το χόμπι της ήταν το μπάσκετ αλλά η μητέρα της, της το απαγόρευσε για να καλυτερέψουν οι βαθμοί της. Από εκείνο το σημείο και μετά η Νάτσουμι έγινε πολύ περίεργη και άρχισε να μαζεύει ταινίες τρόμου στο Blog της.

Άρχιζε να παρακολουθεί διάφορα site βίαιου περιεχομένου και να γράφει ένα LiveJournal σε στυλ online ημερολογίου με το οποίο προσπαθούσε να κερδίσει όλο και περισσότερους follower. Έτσι το χόμπι της Νάτσουμι ήταν πια αποκλειστικά και μόνο το διαδίκτυο. Αργότερα όταν η μητέρα της αποφάσισε να την ξανά στείλει στην ομάδα μπάσκετ του σχολείου, εκείνο δεν την δέχτηκε γιατί δεν ήταν αρκετά καλή. Η ίδια έγραψε στο Ημερολόγιο της πως δεν της αρέσει ιδιαίτερα να παίζει με τους φίλους της.

Η καλύτερη της φίλη, η Σάτομι έγινε ο μεγαλύτερος εχθρός της αφού την έκανε ρεζίλη στο δικό της online ημερολόγιο το οποίο ήταν πολύ πιο δημοφιλέστερο (τι στο καλό;;; όλα τα 11χρονα εκεί online ημερολόγιο
έχουνε;;)

Η Νάτσουμι ζήτησε την Σάτομι να απολογηθεί αλλά εκείνη ήταν ειλικρινής μαζί της και την αποκάλεσε "ξιπασμένη". Μετά από αυτήν την προσβολή η Νάτσουμι είδε στο πρόσωπο της Σάτομι την αιτία για τον θυμό της. Η Νάτσουμι παρακολουθούσε μια σειρά τρόμου στην τηλεόραση όπου σκοτώνονταν αποτελεσματικά πολλοί άνθρωποι με κοπίδια. Λίγο αργότερα απείλησε ένα αγόρι με ένα κοπίδι και δέκα μέρες αργότερα οδήγησε την Σάτομι σε μία άδεια αίθουσα, της κάλυψε τα μάτια και της έκοψε το λαιμό....

Αργότερα επέστρεψε με ματωμένα ρούχα στην τάξη της, όπου την είδε ο Δάσκαλος τους και έψαξε την Σάτομι. Την βρήκε δολοφονημένη και κάλεσε αμέσως την αστυνομία.

Στις 15 Σεπτεμβρίου του 2004, ένα ιαπωνικό δικαστήριο την έβαλε σε ίδρυμα αγνοώντας την ηλικία της εξαιτίας της σοβαρότητας του εγκλήματος. Την στείλανε σε αναμορφωτήριο στην Νομαρχία Tochigi. Tο δικαστήριο στο Ναγκασάκι την καταδίκασε σε δύο χρόνια για ακούσια διάπραξη αλλά μετά την καταδίκασαν με δύο χρόνια επιπλέον. Στις 29 Μαΐου του 2008 οι τοπικές αρχές ανακοίνωσαν ότι δεν θα ζητήσουν παραπάνω τιμωρία.



Προβλέπετε να βγει στις αρχές του 2013 απ ότι ξέρω και έχω διαβάσει.


Υ.Γ: Σίγουρα έχετε ακούσει για το συγκρότημα Nevada-tan, το όνομα του συγκροτήματος προέρχετε απο αυτήν ακριβώς την Ιστορία..

Καληνύχτα σας..

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Πάει το Καλοκαίρι! εε και;;;


Ωραίο το Καλοκαίρι δεν λέω, έχεις τα μπανάκια σου, τον ήλιο σου, τα γκομενάκια σου, αν δεν έχεις το αμόρε σου φυσικά! η απλά είσαι μπακούρι και ψάχνεις σε κανένα beach bar, μπας και βρεθεί κάποια! Έχεις τις εξόδους σου, τα ψώνια σου και το βασικότερο την ξεκούραση!
Αλλά ρε παιδιά κάποια στιγμή τελειώνει αυτή η περίοδος και έρχεται η ώρα να πούμε: Και του χρόνου βρε αδερφέ!! δεν χάθηκε ο κόσμος που τελείωσε το Καλοκαίρι! Περνάς καλά, το καταλαβαίνω. Αλλά και ο χειμώνας που έρχεται δεν είναι ωραίος; τουλάχιστον εδώ στην Γερμανία είναι το καλύτερο! βγαίνεις τα βράδια έξω με την παρέα σου, κόβεται βόλτες στην πόλη η οποία είναι γεμάτο χρώματα, όμορφες μελωδίες και μοσχοβολάει Glüh Wein και μπισκοτάκια. Δεν είναι όμορφο αυτό; Πηγαίνετε για πατινάζ και όταν φτάνετε σπίτι παγωμένοι βολεύεστε στον καναπέ, πίνοντας ζεστή σοκολάτα! Για μένα δεν υπάρχει τίποτε πιο όμορφο από το να βλέπω να πέφτουνε οι νιφάδες χιονιού έξω από το παράθυρο. Γενικά ο χειμώνας και τα Χριστούγεννα είναι μια περίοδος που θέλεις πολλούς ανθρώπους γύρω σου και φυσικά πολλή αγάπη. Να κανονίζεις με τους φίλους σου βραδιές στο σπίτι, για να δείτε κανένα θριλεράκι και απλά να περνάτε όμορφα! Εγώ προσωπικά το καλοκαίρι δεν έχω ζήσει ποτέ αυτήν την ζεστασιά όπως τον χειμώνα (εξαιρείται ο καύσωνας στην Ελλάδα φυσικά :P).
Είτε Καλοκαίρι, είτε Χειμώνας η παρέα, οι φίλοι και η οικογένεια είναι το βασικότερο μέσο για να περάσεις καλά! Οπότε μην κλαίγεσαι που περνάει το Καλοκαίρι! έρχεται ο Χειμώνας :)

Μια βόλτα πέρυσι τα Χριστούγεννα στην όμορφη Στουτγάρδη!
κάμερα: Εγώ


Αϋπνίες και το φαινόμενο των Social Network


Σίγουρα όλοι το έχουμε ζήσει αυτό, δεν παίζει να είμαι ο μόνος!!
Ενώ δεν θέλουμε να κοιμηθούμε αργά και να ξυπνήσουμε ένα πρωί σαν άνθρωποι, βρίσκουμε όλο και νέους πειρασμούς ώστε να μείνουμε ξύπνιοι. Πειρασμοί όπως το facebook, το Twitter, το Youtube και άλλα! Αυτά τα λεγόμενα Social Networks μας έχουνε τρελάνει. Αν και τα περισσότερα είναι παντελώς άχρηστα, εμείς σαν καλοί καμμένοι καθόμαστε και τα παρακολουθούμε σαν να είναι το σημαντικότερο επάνω στην γη! (εμ βέβαια! μην μας ξεφύγει καμία πορδή!) Βλέπουμε άλλους να χωρίζουν, να παντρεύονται, να χηρεύουν. Κάνουμε 100000 τεστ αν όντως μας γουστάρει η γκόμενα, η τι θα κάνουμε το Σάββατο (λες και δεν ξέρουμε ότι η πλειοψηφία θα καίγεται όπως όλες τις άλλες μέρες), γινόμαστε μέλη σε 500 γκρουπ, διαβάζουμε την κάθε βλακεία που δημοσιεύει ο άλλος και ταυτόχρονα βλέπουμε και κανένα βιντεάκι στο Youtube....για να περάσει η ώρα μωρέ! Η ώρα περνάει, πολύ γρήγορα κιόλας και έτσι χάνουμε τον έλεγχο και μπουρδουκλώνουμε τα πάντα! το πρωί με το απόγευμα, το μεσημέρι με τα μεσάνυχτα και πάει λέγοντας! Πάει 1, πάει 2, πάει 3!!!! και ακόμα δεν κοιμόμαστε! Καιι αν μας πιάσει κάποια στιγμή να κοιμηθούμε θα ξυπνήσουμε το άλλο απόγευμα σα τα μοσχάρια! Δεν ξέρω για σας, πάντως αν μου συμβαίνει εμένα ντρέπομαι για τον εαυτό μου, γιατί είναι κάτι που δεν θέλω, αλλά το κάνω λόγο των πειρασμών! Και αυτό γίνεται συνέχεια... Θα ήταν γαμάτο αν το Ίντερνετ θα ήταν ανοιχτό μέχρι μια συγκεκριμένη ώρα, θα πηγαίναμε κανονικά για νανάκια σαν τα καλά παιδάκια! θα ξυπνούσαμε σαν άνθρωποι και φυσικά δεν θα ήμασταν τόσο καμμένοι! διότι φεύγουν οι πειρασμοί και μπορείς να κοιμηθείς... και αν θες να δεις κανένα βιντεάκι βλέπεις το καλύτερο....Dreaming!

Καληνύχτα σας....(Αυτήν την φορά θα πάω όντος όμως για νάνι!)


Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Προφίλ ενός Δολοφόνου...

Θα με ενδιέφερε να μάθω πως σκέφτονται και νιώθουν αυτοί οι (παπάρες) δολοφόνοι... Δολοφόνοι ανθρώπων και ζώων.

Για να καταλάβουμε στο περίπου πως σκέφτεται ένας Δολοφόνος θα πρέπει να τους χωρίσουμε αρχικά σε ομάδες. Υπάρχουν πολλά είδη Δολοφόνων όπως ο one time δολοφόνος, ο οποίος σκοτώνει συνήθως απο μίσος για κάποιον άνθρωπο. Μετά υπάρχει και ο serial killer αυτός σκοτώνει με σχέδιο και έχει πολλές φορές παιδικά τραύματα τα οποία τον
παροτρύνουν να κάνει κάτι τέτοιο. Δεν σκέφτεται απλά σκοτώνει.. Αυτές είναι οι 2 βασικότερες ομάδες.


Ο one time δολοφόνος βρίσκει τον φόνο συνήθως σαν αδιέξοδο για κάποιο πρόβλημα, είτε οικονομικό είτε κάτι άλλο. Ένας one time Killer μπορεί όμως να σκοτώσει και για την σεξουαλική του ικανοποίηση, αν και συνήθως συναντάμε τέτοιο είδος δολοφόνους στην Ομάδα των Serial killer. Ο serial killer πάλι σκοτώνει πολλές φορές ανθρώπους απο μία συγκεκριμένη ομάδα η θα μπορούσαμε να πούμε και μία μειονότητα. Οι λόγοι θα μπορούσαν να είναι είτε ρατσιστική, είτε σεξουαλική είτε και χωρίς κανένα συγκεκριμένο λόγο. Στον παρελθόν υπήρξαν serial killer που σκοτώνανε μόνο γυναίκες, ένα παράδειγμα είναι ο γνωστός Rober C. Hansen ο οποίος μετέφερε με ένα ελικόπτερο 17 γυναίκες σε ένα απόμερο μέρος και τις κακοποιούσε σε μία καλύβα. Αργότερα τις άφηνε μόνες και τραυματισμένες σε ένα δάσος για να τις κυνηγάει όπως τα άγρια ζώα...

Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο Gordon Northcott, αυτός απήγαγε
μικρά παιδιά, τα βίαζε και αργότερα τα σκότωνε στο σπίτι του. Τα παιδιά ήταν αγόρια στην ηλικία των 6 έως τα 10, μπορεί και μικρότερα. Η περίπτωση του έχει βγει σε ταινία, έμμεσα βέβαια. Η ταινία λέγετε
Changeling με την Angelina Jolie.

Βλέπουμε πως υπάρχουν πολλά είδη δολοφόνων και σίγουρα δεν μπορούμε να ξέρουμε όλα τα είδη αλλά μπορούμε να ξεχωρίσουμε μερικές ομάδες απο αυτούς....



Όμως όλες αυτές οι ομάδες και όλα αυτά τα είδη έχουν ένα κοινό....
σκοτώνουν!

καληνύχτα σας...


Η ζωή σε ταινία μικρού μήκους... (flashback)


Σκέφτομαι πολλές φορές πως είναι αυτό που λένε....πως όταν πεθαίνεις περνάει η ζωή σου σαν μια ταινία μικρού μήκους μπροστά σου. Τι θα δείχνει η ταινία; ολόκληρη την ζωή;; η τις όμορφες στιγμές;; η τις κακές;;...
Σκέφτομαι τι θα ήθελα εγώ να δω όταν πεθαίνω... Σίγουρα θα ήθελα να δω όλα τα καλά και όμορφα που έχω περάσει στην μέχρι τώρα μικρή ζωή μου (όπως και να το πάρουμε είμαι ένα 17χρονo παιδάκι :P) έχω ακόμα μια ολόκληρη ζωή μπροστά μου... Αλλά λέμε τώρα αν συνέβαινε κάτι (χτύπα ξύλο φτου φτου!) και πέθαινα, θα ήθελα να δω μόνο όμορφα...να μην σκεφτόμουνα καν τα άσχημα, να διαγράφονταν απλά απο την μνήμη μου. Θα ήθελα να δω τα άτομα που αγαπάω, τους γονείς μου, τον αδερφό μου, τους φίλους μου και όλους τους ανθρώπους που με αγάπησαν. Θα ήθελα να δω τον πρώτο μου έρωτα, το πρώτο μου φιλί, όλες τις αγκαλιές που μου κάνανε, όλα τα φιλιά που μου δώσανε, θα ήθελα να ακούσω όλα τα καλά λόγια που έχουνε πει για μένα.

Θα ήθελα απλά να ξέρω πως ήμουν απαραίτητος στην ζωή ακόμα και στην καρδιά των ανθρώπων που αγαπώ και με αγαπούσαν.

Καλημέρα σας..