Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Η ζωή σε ταινία μικρού μήκους... (flashback)


Σκέφτομαι πολλές φορές πως είναι αυτό που λένε....πως όταν πεθαίνεις περνάει η ζωή σου σαν μια ταινία μικρού μήκους μπροστά σου. Τι θα δείχνει η ταινία; ολόκληρη την ζωή;; η τις όμορφες στιγμές;; η τις κακές;;...
Σκέφτομαι τι θα ήθελα εγώ να δω όταν πεθαίνω... Σίγουρα θα ήθελα να δω όλα τα καλά και όμορφα που έχω περάσει στην μέχρι τώρα μικρή ζωή μου (όπως και να το πάρουμε είμαι ένα 17χρονo παιδάκι :P) έχω ακόμα μια ολόκληρη ζωή μπροστά μου... Αλλά λέμε τώρα αν συνέβαινε κάτι (χτύπα ξύλο φτου φτου!) και πέθαινα, θα ήθελα να δω μόνο όμορφα...να μην σκεφτόμουνα καν τα άσχημα, να διαγράφονταν απλά απο την μνήμη μου. Θα ήθελα να δω τα άτομα που αγαπάω, τους γονείς μου, τον αδερφό μου, τους φίλους μου και όλους τους ανθρώπους που με αγάπησαν. Θα ήθελα να δω τον πρώτο μου έρωτα, το πρώτο μου φιλί, όλες τις αγκαλιές που μου κάνανε, όλα τα φιλιά που μου δώσανε, θα ήθελα να ακούσω όλα τα καλά λόγια που έχουνε πει για μένα.

Θα ήθελα απλά να ξέρω πως ήμουν απαραίτητος στην ζωή ακόμα και στην καρδιά των ανθρώπων που αγαπώ και με αγαπούσαν.

Καλημέρα σας..


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου