SORRY WE´RE CLOSED!!

HEYYY GUYS!! Αυτό θα είναι το τελευταίο post μου για φέτος... λογικά θα αρχίσω πάλι να γράφω τον Σεπτέμβριο του 2011.... γιατί φέτος είναι μία δύσκολη χρονιά...και στο τέλος της με περιμένουνε οι Πανελλήνιες.....οπότεεεε καταλαβαίνετε ε;;;

γεια σας!! :')

Nevada Tan - Ένα κορίτσι που σκοτώνει...

Ωχ..θα σκέφτονται πολλοί!!

Ποιος ξέρει τι μας έβαλε πάλι αυτός ο καμένος Koji να διαβάσουμε :P

Σήμερα θα γράψω πάλι για μία υπόθεση εγκλήματος που παίχτηκε στην Ιαπωνία.

Ένα κοριτσάκι σαν όλα τα άλλα δολοφόνησε μία συμμαθήτρια της (Σάτομι Μιραράι), εν ώρα μαθήματος σε μία άδεια αίθουσα του Σχολείου, με ένα κοπίδι.

Της έκοψε το λαρύγγι και αργότερα επέστρεψε στην τάξη της μες στα αίματα...σαν να μην έγινε τίποτα....!

Πως έφτασε ένα 11χρονο κοριτσάκι στο σημείο να κάνει κάτι τέτοιο, όλα αυτά θα τα αναλύσω σε αυτό το post.

Αρχικά να αναφέρω πως το κορίτσι που ονομάστηκε από τις αρχές Girl A! είχε μετά την δολοφονία το ψευδώνυμο Nevada Tan. Αυτό το ψευδώνυμο το είχε λόγο μιας σχολικής φωτογραφίας όπου φορούσε ένα φούτερ στο οποίο έγραφε με μεγάλα άσπρα γράμματα "Nevada" και το -tan είναι το χαϊδευτικό για παιδιά στην Ιαπωνία.

Η Ιστορία αυτής της φρικιαστικής δολοφονίας τυπώθηκε σε εφημερίδες σε όλον τον κόσμο.

Η κοπέλα μετά απο αυτόν τον φόνο έγινε ένα φαινόμενο στο διαδίκτυο και συζητιόταν σε φόρουμ στην Ευρώπη, στην Αμερική και στην Ασία. Διάφοροι fan της βγάλανε και κόμικς όπου δείχνουν την κοπέλα να σκοτώνει την συμμαθήτρια της.

Οι έρευνες του φόνου αποκάλυψαν μια μεγάλη Ιστορία για την ζωή της Nevada όσο και για το θύμα της.

Η Nevada (το πραγματικό της όνομα είναι Νάτσουμι τσούγι) μικρότερη ήταν ενα ήσυχο και κανονικό κοριτσάκι. Το χόμπι της ήταν το μπάσκετ αλλά η μητέρα της, της το απαγόρευσε για να καλυτερέψουν οι βαθμοί της. Από εκείνο το σημείο και μετά η Νάτσουμι έγινε πολύ περίεργη και άρχισε να μαζεύει ταινίες τρόμου στο Blog της.

Άρχιζε να παρακολουθεί διάφορα site βίαιου περιεχομένου και να γράφει ένα LiveJournal σε στυλ online ημερολογίου με το οποίο προσπαθούσε να κερδίσει όλο και περισσότερους follower. Έτσι το χόμπι της Νάτσουμι ήταν πια αποκλειστικά και μόνο το διαδίκτυο. Αργότερα όταν η μητέρα της αποφάσισε να την ξανά στείλει στην ομάδα μπάσκετ του σχολείου, εκείνο δεν την δέχτηκε γιατί δεν ήταν αρκετά καλή. Η ίδια έγραψε στο Ημερολόγιο της πως δεν της αρέσει ιδιαίτερα να παίζει με τους φίλους της.

Η καλύτερη της φίλη, η Σάτομι έγινε ο μεγαλύτερος εχθρός της αφού την έκανε ρεζίλη στο δικό της online ημερολόγιο το οποίο ήταν πολύ πιο δημοφιλέστερο (τι στο καλό;;; όλα τα 11χρονα εκεί online ημερολόγιο

έχουνε;;)

Η Νάτσουμι ζήτησε την Σάτομι να απολογηθεί αλλά εκείνη ήταν ειλικρινής μαζί της και την αποκάλεσε "ξιπασμένη". Μετά από αυτήν την προσβολή η Νάτσουμι είδε στο πρόσωπο της Σάτομι την αιτία για τον θυμό της. Η Νάτσουμι παρακολουθούσε μια σειρά τρόμου στην τηλεόραση όπου σκοτώνονταν αποτελεσματικά πολλοί άνθρωποι με κοπίδια. Λίγο αργότερα απείλησε ένα αγόρι με ένα κοπίδι και δέκα μέρες αργότερα οδήγησε την Σάτομι σε μία άδεια αίθουσα, της κάλυψε τα μάτια και της έκοψε το λαιμό....

Αργότερα επέστρεψε με ματωμένα ρούχα στην τάξη της, όπου την είδε ο Δάσκαλος τους και έψαξε την Σάτομι. Την βρήκε δολοφονημένη και κάλεσε αμέσως την αστυνομία.

Στις 15 Σεπτεμβρίου του 2004, ένα ιαπωνικό δικαστήριο την έβαλε σε ίδρυμα αγνοώντας την ηλικία της εξαιτίας της σοβαρότητας του εγκλήματος. Την στείλανε σε αναμορφωτήριο στην Νομαρχία Tochigi. Tο δικαστήριο στο Ναγκασάκι την καταδίκασε σε δύο χρόνια για ακούσια διάπραξη αλλά μετά την καταδίκασαν με δύο χρόνια επιπλέον. Στις 29 Μαΐου του 2008 οι τοπικές αρχές ανακοίνωσαν ότι δεν θα ζητήσουν παραπάνω τιμωρία.

Προβλέπετε να βγει στις αρχές του 2013 απ ότι ξέρω και έχω διαβάσει.

Υ.Γ: Σίγουρα έχετε ακούσει για το συγκρότημα Nevada-tan, το όνομα του συγκροτήματος προέρχετε απο αυτήν ακριβώς την Ιστορία..

Καληνύχτα σας..

Πάει το Καλοκαίρι! εε και;;;

Ωραίο το Καλοκαίρι δεν λέω, έχεις τα μπανάκια σου, τον ήλιο σου, τα γκομενάκια σου, αν δεν έχεις το αμόρε σου φυσικά! η απλά είσαι μπακούρι και ψάχνεις σε κανένα beach bar, μπας και βρεθεί κάποια! Έχεις τις εξόδους σου, τα ψώνια σου και το βασικότερο την ξεκούραση!
Αλλά ρε παιδιά κάποια στιγμή τελειώνει αυτή η περίοδος και έρχεται η ώρα να πούμε: Και του χρόνου βρε αδερφέ!! δεν χάθηκε ο κόσμος που τελείωσε το Καλοκαίρι! Περνάς καλά, το καταλαβαίνω. Αλλά και ο χειμώνας που έρχεται δεν είναι ωραίος; τουλάχιστον εδώ στην Γερμανία είναι το καλύτερο! βγαίνεις τα βράδια έξω με την παρέα σου, κόβεται βόλτες στην πόλη η οποία είναι γεμάτο χρώματα, όμορφες μελωδίες και μοσχοβολάει Glüh Wein και μπισκοτάκια. Δεν είναι όμορφο αυτό; Πηγαίνετε για πατινάζ και όταν φτάνετε σπίτι παγωμένοι βολεύεστε στον καναπέ, πίνοντας ζεστή σοκολάτα! Για μένα δεν υπάρχει τίποτε πιο όμορφο από το να βλέπω να πέφτουνε οι νιφάδες χιονιού έξω από το παράθυρο. Γενικά ο χειμώνας και τα Χριστούγεννα είναι μια περίοδος που θέλεις πολλούς ανθρώπους γύρω σου και φυσικά πολλή αγάπη. Να κανονίζεις με τους φίλους σου βραδιές στο σπίτι, για να δείτε κανένα θριλεράκι και απλά να περνάτε όμορφα! Εγώ προσωπικά το καλοκαίρι δεν έχω ζήσει ποτέ αυτήν την ζεστασιά όπως τον χειμώνα (εξαιρείται ο καύσωνας στην Ελλάδα φυσικά :P).
Είτε Καλοκαίρι, είτε Χειμώνας η παρέα, οι φίλοι και η οικογένεια είναι το βασικότερο μέσο για να περάσεις καλά! Οπότε μην κλαίγεσαι που περνάει το Καλοκαίρι! έρχεται ο Χειμώνας :)

Μια βόλτα πέρυσι τα Χριστούγεννα στην όμορφη Στουτγάρδη!
κάμερα: Εγώ

Αϋπνίες και το φαινόμενο των Social Network

Σίγουρα όλοι το έχουμε ζήσει αυτό, δεν παίζει να είμαι ο μόνος!!
Ενώ δεν θέλουμε να κοιμηθούμε αργά και να ξυπνήσουμε ένα πρωί σαν άνθρωποι, βρίσκουμε όλο και νέους πειρασμούς ώστε να μείνουμε ξύπνιοι. Πειρασμοί όπως το facebook, το Twitter, το Youtube και άλλα! Αυτά τα λεγόμενα Social Networks μας έχουνε τρελάνει. Αν και τα περισσότερα είναι παντελώς άχρηστα, εμείς σαν καλοί καμμένοι καθόμαστε και τα παρακολουθούμε σαν να είναι το σημαντικότερο επάνω στην γη! (εμ βέβαια! μην μας ξεφύγει καμία πορδή!) Βλέπουμε άλλους να χωρίζουν, να παντρεύονται, να χηρεύουν. Κάνουμε 100000 τεστ αν όντως μας γουστάρει η γκόμενα, η τι θα κάνουμε το Σάββατο (λες και δεν ξέρουμε ότι η πλειοψηφία θα καίγεται όπως όλες τις άλλες μέρες), γινόμαστε μέλη σε 500 γκρουπ, διαβάζουμε την κάθε βλακεία που δημοσιεύει ο άλλος και ταυτόχρονα βλέπουμε και κανένα βιντεάκι στο Youtube....για να περάσει η ώρα μωρέ! Η ώρα περνάει, πολύ γρήγορα κιόλας και έτσι χάνουμε τον έλεγχο και μπουρδουκλώνουμε τα πάντα! το πρωί με το απόγευμα, το μεσημέρι με τα μεσάνυχτα και πάει λέγοντας! Πάει 1, πάει 2, πάει 3!!!! και ακόμα δεν κοιμόμαστε! Καιι αν μας πιάσει κάποια στιγμή να κοιμηθούμε θα ξυπνήσουμε το άλλο απόγευμα σα τα μοσχάρια! Δεν ξέρω για σας, πάντως αν μου συμβαίνει εμένα ντρέπομαι για τον εαυτό μου, γιατί είναι κάτι που δεν θέλω, αλλά το κάνω λόγο των πειρασμών! Και αυτό γίνεται συνέχεια... Θα ήταν γαμάτο αν το Ίντερνετ θα ήταν ανοιχτό μέχρι μια συγκεκριμένη ώρα, θα πηγαίναμε κανονικά για νανάκια σαν τα καλά παιδάκια! θα ξυπνούσαμε σαν άνθρωποι και φυσικά δεν θα ήμασταν τόσο καμμένοι! διότι φεύγουν οι πειρασμοί και μπορείς να κοιμηθείς... και αν θες να δεις κανένα βιντεάκι βλέπεις το καλύτερο....Dreaming!

Καληνύχτα σας....(Αυτήν την φορά θα πάω όντος όμως για νάνι!)

Προφίλ ενός Δολοφόνου...

Θα με ενδιέφερε να μάθω πως σκέφτονται και νιώθουν αυτοί οι (παπάρες) δολοφόνοι... Δολοφόνοι ανθρώπων και ζώων.

Για να καταλάβουμε στο περίπου πως σκέφτεται ένας Δολοφόνος θα πρέπει να τους χωρίσουμε αρχικά σε ομάδες. Υπάρχουν πολλά είδη Δολοφόνων όπως ο one time δολοφόνος, ο οποίος σκοτώνει συνήθως απο μίσος για κάποιον άνθρωπο. Μετά υπάρχει και ο serial killer αυτός σκοτώνει με σχέδιο και έχει πολλές φορές παιδικά τραύματα τα οποία τον

παροτρύνουν να κάνει κάτι τέτοιο. Δεν σκέφτεται απλά σκοτώνει.. Αυτές είναι οι 2 βασικότερες ομάδες.

Ο one time δολοφόνος βρίσκει τον φόνο συνήθως σαν αδιέξοδο για κάποιο πρόβλημα, είτε οικονομικό είτε κάτι άλλο. Ένας one time Killer μπορεί όμως να σκοτώσει και για την σεξουαλική του ικανοποίηση, αν και συνήθως συναντάμε τέτοιο είδος δολοφόνους στην Ομάδα των Serial killer. Ο serial killer πάλι σκοτώνει πολλές φορές ανθρώπους απο μία συγκεκριμένη ομάδα η θα μπορούσαμε να πούμε και μία μειονότητα. Οι λόγοι θα μπορούσαν να είναι είτε ρατσιστική, είτε σεξουαλική είτε και χωρίς κανένα συγκεκριμένο λόγο. Στον παρελθόν υπήρξαν serial killer που σκοτώνανε μόνο γυναίκες, ένα παράδειγμα είναι ο γνωστός Rober C. Hansen ο οποίος μετέφερε με ένα ελικόπτερο 17 γυναίκες σε ένα απόμερο μέρος και τις κακοποιούσε σε μία καλύβα. Αργότερα τις άφηνε μόνες και τραυματισμένες σε ένα δάσος για να τις κυνηγάει όπως τα άγρια ζώα...

Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο Gordon Northcott, αυτός απήγαγε
μικρά παιδιά, τα βίαζε και αργότερα τα σκότωνε στο σπίτι του. Τα παιδιά ήταν αγόρια στην ηλικία των 6 έως τα 10, μπορεί και μικρότερα. Η περίπτωση του έχει βγει σε ταινία, έμμεσα βέβαια. Η ταινία λέγετε Changeling με την Angelina Jolie.

Βλέπουμε πως υπάρχουν πολλά είδη δολοφόνων και σίγουρα δεν μπορούμε να ξέρουμε όλα τα είδη αλλά μπορούμε να ξεχωρίσουμε μερικές ομάδες απο αυτούς....

Όμως όλες αυτές οι ομάδες και όλα αυτά τα είδη έχουν ένα κοινό....
σκοτώνουν!

καληνύχτα σας...

Η ζωή σε ταινία μικρού μήκους... (flashback)

Σκέφτομαι πολλές φορές πως είναι αυτό που λένε....πως όταν πεθαίνεις περνάει η ζωή σου σαν μια ταινία μικρού μήκους μπροστά σου. Τι θα δείχνει η ταινία; ολόκληρη την ζωή;; η τις όμορφες στιγμές;; η τις κακές;;...
Σκέφτομαι τι θα ήθελα εγώ να δω όταν πεθαίνω... Σίγουρα θα ήθελα να δω όλα τα καλά και όμορφα που έχω περάσει στην μέχρι τώρα μικρή ζωή μου (όπως και να το πάρουμε είμαι ένα 17χρονo παιδάκι :P) έχω ακόμα μια ολόκληρη ζωή μπροστά μου... Αλλά λέμε τώρα αν συνέβαινε κάτι (χτύπα ξύλο φτου φτου!) και πέθαινα, θα ήθελα να δω μόνο όμορφα...να μην σκεφτόμουνα καν τα άσχημα, να διαγράφονταν απλά απο την μνήμη μου. Θα ήθελα να δω τα άτομα που αγαπάω, τους γονείς μου, τον αδερφό μου, τους φίλους μου και όλους τους ανθρώπους που με αγάπησαν. Θα ήθελα να δω τον πρώτο μου έρωτα, το πρώτο μου φιλί, όλες τις αγκαλιές που μου κάνανε, όλα τα φιλιά που μου δώσανε, θα ήθελα να ακούσω όλα τα καλά λόγια που έχουνε πει για μένα.

Θα ήθελα απλά να ξέρω πως ήμουν απαραίτητος στην ζωή ακόμα και στην καρδιά των ανθρώπων που αγαπώ και με αγαπούσαν.

Καλημέρα σας..

Ένα Post απο το παλιό μου Blog

Καλησπέρα σας, σκέφτομαι εδώ και πολύ ώρα διάφορα, του τύπου: γιατί ζω; γιατί κάποτε θα πεθάνω; γιατί πληγώνομαι; γιατί η ζωή να είναι τόσο δύσκολη;; ΓΙΑΤΙ;...Όσο και Φιλοσοφικά να μοιάζουν τα ερωτήματα μου, τον τελευταίο καιρό όλο και πιο πολύ με απασχολούν. Δεν ξέρω γιατί, ίσως γιατί τις τελευταίες μέρες η καλύτερα τους τελευταίους μήνες, νιώθω όλο και πιο αδύναμος, νιώθω σαν ένας τραυματισμένος στρατιώτης να προσπαθεί να φτάσει τον στόχο του όσο και να πονάει πολεμώντας. Μερικές φορές όταν προχωράω στον δρόμο, χαζεύοντας τους ανθρώπους τριγύρω μου προσπαθώ να καταλάβω πως νιώθουν εκείνοι, έχουν τις ίδιες σκέψεις μαζί μου? φοβούνται και αυτοί τον θάνατο? φοβούνται και αυτοί την εγκατάλειψη?...δεν ξέρω...προχωρώντας τα βράδια στην Königstraße (Στουτγάρδη) παρακολουθώ τις κινήσεις των άπορων, η αλήθεια είναι πως τους λυπάμαι, και τότε καταλαβαίνω πως αυτοί είναι πιο αδύναμοι από μένα, αυτοί φοβούνται πιο πολύ τον θάνατο από μένα, η μήπως τον προτιμούνε παρά να πονάνε από τα εμπόδια που τους στήνει η ζωή? Ειλικρινά δεν ξέρω... Μια μέρα προχωρούσα βιαστικά στην Königstraße για να φτάσω στον προορισμό μου, ξαφνικά εκεί που ήμουν απορροφημένος από τις σκέψεις και την βιασύνη μου, άκουσα μια μελωδική και καθαρή φωνή να τραγουδάει στην άκρη του δρόμου...σταμάτησα, και αντίκρισα έναν ψηλό άντρα με ένα πόδι να στηρίζεται στην πατερίτσα του και ταυτόχρονα να παίζει την κιθάρα του τραγουδώντας τραγούδια ελληνικά για την ξενιτιά και την αγάπη. Ξέχασα την βιασύνη μου και απλά απολάμβανα τις νότες και τις μελωδίες που έβγαζε αυτός ο άνθρωπος από μέσα του, κάθησα εκεί για πολύ ώρα και άκουγα τα τραγούδια..τα έλεγε με τόσο συναίσθημα που κυλούσαν δάκρυα από τα μελαχρινά του μάτια, συγκινήθηκα...πήγα δίπλα του και του έβαλα τρία ευρώ στον γαλάζιο σκούφο του που τον είχε πεταμένο κάτω για να του βάζουν λεφτά...έστω κάτι λίγα να θρέψει την οικογένεια του, αν είχε.

Με αντίκρισε και μου είπε με σπαστά γερμανικά, ευχαριστώ πολύ και ο θεός να είναι πάντα δίπλα σου, συγκινημένος εγώ του απάντησα στα ελληνικά..εγώ ευχαριστώ..! Δεν μπορώ να καταλάβω τι με συγκίνησε πιο πολύ, το ότι ήταν άπορος? η ότι είχε μόνο ένα πόδι?..η και τα δυο μαζί?...όχι...δεν με συγκίνησαν αυτά, με συγκίνησε πως μέσα από τα τραγούδια και το συναίσθημα που διαπερνούσε από αυτά, ένιωθα έντονα την αγάπη και την επιθυμία του να γυρίσει πίσω στην πατρίδα του και τα παράπονα του από αυτήν την ζωή, άραγε τι να έχει κάνει αυτός ο άνθρωπος για να έχει τέτοια μοίρα?...Μερικές φορές εμείς οι άνθρωποι είμαστε τόσο απασχολημένοι με τα δικά μας προβλήματα και τα δικά μας θέλω, και ξεχνάμε τις παράλληλες επιθυμίες τον συνανθρώπων μας. Όσο και εγωκεντρική μοιάζει αυτή η άποψη μου είναι μια τραγική αλήθεια...

Well...

Ήταν μερικές από τις σκέψεις και αναμνήσεις μου από μερικά γεγονότα που πέρασα στην ζωή μου...έχω πια καταλάβει πως δεν είναι κακό να βοηθάς, να αγαπάς, να εκτιμάς...και ας μην σου το ανταποδίδει ο άλλος, αν και αχάριστο, είναι πια ανθρώπινο...δεν πρέπει να είναι κανείς τόσο απορροφημένος με τα δικά του, πιστεύω πως πρέπει να κοιτάμε και τους συνανθρώπους μας και ας μην μας συμφέρει πάντα...

αυτά για σήμερα...εύχομαι να μην σας μελαγχόλησα πολύ....δηλαδή αν με διαβάζετε...αν όχι πάλι καλά..απελευθερώνω τις σκέψεις μου...όπως σε ένα πολύτιμο ημερολόγιο...

Καληνύχτα...

Η απίστευτη Ιστορία της Junko Furuta

Καλησπέρα φίλοι μου..

Απόψε θα σας διηγηθώ μια Ιστορία, που συνέβη πριν 22 χρόνια περίπου.

Την Ιστορία της Junko Furuta, μία κοπέλα που είχε υποστεί τα πιο ελεεινά βασανιστήρια...

Μια κοπέλα που συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους σε όλων τον πλανήτη και ταυτόχρονα τους γέμισε με τόσο θυμό για κάποιους ανθρώπους.

Στις 22.Νοεμβρίου.1988:

Τέσσερα αγόρια απαγάγουν την Junko (17 χρονών) και την πηγαίνουν σε ένα σπίτι.

Σε ένα σπίτι στο οποίο θα ζήσει 44 μέρες πριν πεθάνει! 44 μέρες γεμάτες βασανιστήρια και πόνο..

Ήδη την πρώτη μέρα έπρεπε να καταλάβει η Junko πόσο ΖΏΑ μπορεί να είναι πραγματικά οι άνθρωποι. Τα αγόρια την βάλανε να τηλεφωνήσει στους γονείς της και να τους πει ότι το έσκασε απο το σπίτι και πως είναι καλά.......

Την ίδια κιόλας μέρα την βίασαν αμέτρητες φορές, και την ανάγκασαν να πιει τα ίδια της τα ούρα, σαν να μην έφταναν αυτά την καίγανε και με αναπτήρες και τσιγάρα σε όλο της το σώμα...αυτά και άλλα τόσα....
την 1η μέρα....
Μια μέρα απο τις 44 μέρες που θα περνούσε ότι χειρότερα μπορεί να φανταστεί κανείς....

Την 11 μέρα άρχισαν όλοι μαζί να χτυπάνε την Junko αλύπητα....την κρεμάσανε στο ταβάνι και την χτυπούσαν με μεταλλικές βέργες...
Σαν να ήταν ένα ζώο ένα κομμάτι κρέας....ένα νεκρό κομμάτι...κρέας..
Η Junko άρχισε να αιμορραγεί πολύ, αίμα έτρεχε απο την μύτη και απο το στόμα της..
Αργότερα της πετούσαν αλτήρες στην κοιλιά...όταν πήγε να ξεφύγει έσβησαν τα τσιγάρα τους πάνω της, την έλουσαν με Βενζίνη και την άναψαν......και όμως...έζησε...

Της επόμενες μέρες την βίαζαν με διάφορα αντικείμενα....με γυάλινα μπουκάλια...τα οποία έσπαζαν μέσα της και την τραυμάτισαν πολύ άσχημα, έτσι ώστε να αιμορραγεί απο μέσα της....

Την 20η μέρα...στις 10.Δεκεμβρίου.1988 δεν μπορούσε λόγο τις πληγές της να περπατήσει και έτσι συνέχισαν να την χτυπάνε με βέργες..
Τής σπάσανε τα χέρια και τα πόδια με ένα μπαστούνι του γκολφ και σαν να μην έφταναν αυτά την αφήσανε έξω σε ένα μπαλκόνι γυμνή σε - βαθμούς Κελσίου ..

Την 30η μέρα τής έχυσαν ζεστό κερί στο πρόσωπο, της κάψανε τα ματόκλαδα με αναπτήρα και την τρυπούσαν με ψαλίδι και βελόνες στο στήθος...

Η κοπέλα είχε τόσο ανυπόφορες πληγές που απο τον πόνο παρακαλούσε τα ΖΏΑ να την σκοτώσουν..για να τελειώσει αυτό το μαρτύριο για αυτήν..
όπως και στην 40η μέρα.........

1.Ιανουαρίου.1989: H Junko είναι ξαπλωμένη ολομόναχη στο πάτωμα και δεν μπορεί καν να κουνηθεί...ακρωτηριασμένη στο πάτωμα... Τα αγόρια έρχονται και βαράνε το ακρωτηριασμένο κορμί της...

Ημέρα 44...θα είναι η τελευταία της....
Στην τελευταία μέρα την ξαναχτύπησαν με τις βέργες και την ξανα κάψανε, χύνοντας βενζίνη πάνω της!
Αργότερα την ίδια μέρα....πεθαίνει η Junko...ολομόναχη και ακρωτηριασμένη....

Οι δολοφόνοι της Junko σήμερα είναι ελεύθεροι, παρόλα αυτά που κάνανε στην μόλις 17χρονη Junko... Junko needs Justice ακόμα και 22 χρόνια μετά....αυτά τα ζώα πρέπει να μπούνε στην φυλακή....

I wanna be made a.. Εγκληματολόγος

Αρχικά να συστηθώ.. ονομάζομαι Ηρακλής Α. και ζω εκ γεννηθείς στην Γερμανία.

Το μεγάλο μου όνειρο είναι να γίνω ένας καλός εγκληματολόγος...(ok! το παραδέχομαι, βλέπω πολύ Csi :P) Όχι χωρίς πλάκα τώρα είναι ένα όνειρο μου, από μικρός σκαλίζω πράγματα στα οποία δεν θα έπρεπε να χώσω την μύτη μου και από μικρός είμαι πολύ παρατηρητικός...θα λεγα σαν τον Monk αλλά θα με περάσετε για γελοίο...και με το δίκιο σας δηλαδή :P Πάντα με ενδιέφεραν τα criminal cases και πάντα έψαχνα για λεπτομέρειες που συνδέονται με αυτά, ήθελα να καταλάβω πως σκέφτεται ο απλός one time δολοφόνος ή πως νιώθει στις πράξεις του ένας τρελός Serial Killer.. Και δεν μιλάμε τώρα για 2-3 καθίκια που δολοφονούν με σχέδιο!! μιλάμε για τελείως άκυρους, που σκοτώνουν για χόμπι! τραγικά παραδείγματα είναι τα Dnepropetrovsk Maniacs 3 τρελοί που σκοτώνανε ανθρώπους επειδή το θέλανε απλά εκείνη την στιγμή η τους είχε περάσει απλά από το μυαλό. Το τραγικό στις δολοφονίες που διέπραξαν ήταν πως τις μαγνητοσκοπούσαν και ένα από αυτά τα βίντεο διέρρευσε στο διαδίκτυο...το οποίο μια μέρα πάνω που έψαχνα πιο πολλά για τα D.Maniacs το είδα...και ειλικρινά! ήταν ότι πιο τραγικό έχω δει...δεν θα πω τι ακριβός έδειχνε αλλά θα σας πω τον τίτλο του βίντεο 3 guys 1 hammer! Σας συνιστώ να ΜΗΝ το δείτε! κυκλοφορεί η φήμη πώς το βίντεο είναι fake! αλλά όποιος διάβασε στο wikipedia θα καταλάβει πως είναι δυστυχώς αληθινό...

Wikipedia Link: http://en.wikipedia.org/wiki/Dnepropetrovsk_maniacs

Αυτά αρχικά για μένα και το κόλλημα μου να σκαλίζω
Καληνύχτα σας